Σπισισμος = ρατσισμος - ΤΗΣ ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ

Σπισισμος = ρατσισμος Μπορει να εχουν αλλο ονομα, αλλα στην πραξη δεν διαφερουν καθολου. Γιατι ο ρατσισμος και ο σπισισμος, περα απο την ιδια καταληξη, εχουν την ιδια ουσια: να νομιμοποιησουν το παραληρημα εκεινων που θεωρουν πως γεννηθηκαν ανωτεροι απο καποιους αλλους, ειτε αυτοι λεγονται ανθρωποι, ειτε αυτα λεγονται ζωα. Η Παγκοσμια Ημερα κατα του Σπισισμου (προερχεται απο την αγγλικη λεξη speciesism) εχει οριστει στις 5 Ιουνιου, αλλα δεν διαφερει σε τιποτα απο την Παγκοσμια Ημερα των Ζωων που γιορταζεται την επομενη Παρασκευη και, για μια ακομη συνεχομενη χρονια, μας βρισκει πιο σπισιστες απο ποτε. Το "ειδος" μας-απο το οποιο προερχεται και ορος σπισισμος, η σπισισισμος-εξακολουθει να κακαομεταχειριζεται κα να σκοτωνει εκατομμυρια ζωα καθε μερα για την τροφη. Συνεχιζει να φυλακιζει και να βασανιζει τα πλασματα αυτα στα πειραματικα εργαστηρια. Να τα εκμεταλλευεται για θεαμα (ταυρομαχιες) και να θεωρει οτι μπορει να εξασκει πανω τους τα... χομπι του (κυνηγι-ψαρεμα), να τα κρατα εγκλωβισμενα σε στρατοπεδα συγκεντρωσης για να τα δολοφονησει με βαναυσες μεθοδους στο βωμο της ανθρωπινης κοκεταριας και να τα κανει γουνες κα αλλα αντικειμενα ωστε να διακισμησει τσαντες, γαντια και αλλα αντικειμενα στην αιματοβαμενη αυτη βιομηχανια. Γιατι "ειναι μονο ζωα". Καμια σημασια δεν εχει αν τα ζωα αυτα ειναι κατοικιδια, οικοσιτα η αγρια. Ο ρατσισμος των ανθρωπων για τα αλλα ειδη, δηλαδη ο σπισισμος, δεν κανει διαχωρισμους. Ο παραλογισμος του σπσσισμου, που θελει τα ζωα να "ειναι μονο ζωα", επιχειρει να δικαιολογησει τα αδικαιολογητα. Τα ζωα και νιωθουν, και υποφερουν, και χαιρονται, και λυπουνται, και αισθανονται. Ειτε σε καποιους αρεσει ειτε οχι. Αλλα ποτε δεν μισουν καποιον για τη διαφορετικοτητα του. Και οπως εχει πει και ο Τεοντορ Αντορνο (1903-1969), γερμανος, διεθνους φημης κοινωνιολογος, φιλοσοφος, μουσικολογος και συνθετης, "Το Αουσβιτς ξεκινα καθε φορα που καποιος κοιτα ενα σφαγειο και σκεφτεται¨ειναι μονο ζωα". Για την ιστορια, λεγεται πως τη λεξη τη χρησιμοποιησε πρωτος ο Καρολος Δαρβινος. Ωστοσο συνανταται επισημα το 1973 απο τον βρετανο συγγραφεα και ψυχολογο Ριτσαρντ Ραιντερ. Ας θυμηθουμε τι ελεγε ο Μαχατμα Γκαντι: "Το μεγαλειο ενος εθνους και η ηθικη του προοδος κρινεται απο το πως φερεται στα ζωα. Στο μυαλο μου, η ζωη ενος προβατου δεν ειναι λιγοτερη πολυτιμη απο αυτη ενος ανθρωπου. Οσο πιο ανυπερασπιστο ειναι ενα πλασμα, τοσο περισσοτερο χρειαζεται την προστασια απο τη βαναυσοτητα του ανθρωπου". Και ας σκεφτουμε τη φραση της αφροαμερικανιδας συγγραφεως Αλις Γουοκερ, βραβευμενης με Πουλιτζερ για το μυθιστορημα της, το "Πορφυρο χρωμα" : "Τα ζωα του κοσμου υπαρχουν για τους δικους τους λογους. Δεν φτιαχτηκαν για τους ανθρωπους οπως οι μαυροι ανθρωποι δεν φτιαχτηκαν για τους λευκους η οι γυναικες για τους αντρες". Νομιζετε πως "ειναι μονο ζωα"? Νιωθουν, υποφερουν, χαιρονται, λυπουνται και αισθανονται οπως εμεις. Αλλα ουδεποτε μισησαν καποιον επειδη ειναι διαφορετικος απο αυτα. Αρα ποιος ειναι το... ζωο και ποιος ο ανθρωπος? Κειμενο: ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ 29.09.13 ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ