Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011

"ΤΑΙΣΕ ΜΕ! ΤΩΡΑ!" ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ


«Tάισέ με! TΩPA!»

Στο youtube.com τα… έσπασε! Και, όπως αναμενόταν, ανάλογη ήταν και η επιτυχία της και στο πρώτο λεύκωμα-κόμικ της. Μη μας πείτε ότι δεν τη γνωρίζετε; Είναι «αδηφάγα, εφευρετική, παμπόνηρη, ζηλιάρα, τρυφερή, παιχνιδιάρα, πάντα απρόβλεπτη». Εμφανίζεται παντού και από το πουθενά, μέσα από τα ντουλάπια της κουζίνας, πάνω στο νιπτήρα του μπάνιου και κάνει ό,τι της καπνίσει, για να του κάνει τα νεύρα «τσατάλια».

Τη μια βρίσκεται πάνω στον αυχένα του, την άλλη μέσα στα πόδια του... Λερώνει τα φρεσκοπλυμένα σεντόνια, «κατεβάζει» τα ρούχα από την απλώστρα, κάνει τους σκύλους να φαίνονται κουτοί μπροστά της, παίρνει τον υπνάκο της στα πιο απίστευτα σημεία του σπιτιού και στήνει ολόκληρα σενάρια για να παγιδεύσει ένα πουλάκι ή ένα ψάρι...

Μα ποια είναι, τέλος πάντων; Η γάτα του Σάιμον Τόφιλντ (Simon’s cat). Μια ηρωίδα κόμικς, πολλάκις βραβευμένη (ως «Καλύτερη Κωμωδία» του British Animation Awards και «Blockbuster Award» του youtube το 2008, τιμημένη με πολλά ακόμη βραβεία), η οποία συναγωνίζεται επάξια τον πασίγνωστο Σνούπι. Με περισσότερους από 30 εκατομμύρια επισκέπτες στο youtube.com το πανέξυπνο αυτό αιλουροειδές «χειμώνα καλοκαίρι, μέρα και νύχτα, με καλό ή άσκημο καιρό, μέσα κι έξω από το σπίτι, μονίμως στήνει ίντριγκες για να εξασφαλίσει εγκαίρως είτε το καθημερινό φαγητό της είτε κάποια έκτακτη λιχουδιά, μπερδεύοντας το αφεντικό της, αλλά και όλα τα ζωάκια γύρω από το μικρόκοσμο του σπιτιού του Σάιμον σε ατέλειωτες σπαρταριστές περιπέτειες». «Ο Σάιμον Τόφιλντ δεν πλάθει έναν ανθρώπινο ήρωα μέσα από τη γάτα, όπως για παράδειγμα ο Γκάρφιλντ. Στην πραγματικότητα δημιουργεί έναν ήρωα-γάτα, του οποίου αναδεικνύει με ιδιαίτερη ευφυΐα όλα τα χαρακτηριστικά της αιλουροειδούς καταγωγής του, σχεδιάζοντάς τα ώς την ακραία υπερβολή».

Αγαπάτε τις γάτες; Πιστεύετε ότι «οι γυναίκες και οι γάτες θα κάνουν ό,τι τους αρέσει, και οι άντρες και οι σκύλοι θα πρέπει να χαλαρώσουν και να συνηθίσουν σ’ αυτήν την ιδέα»; Δεν έχει καμία σημασία. Αγοράστε το κόμικς «simon’s cat... η γάτα που την ξέρουν όλοι» και γελάστε με την ψυχή σας. Αξίζει!

Σάιμον Tόφιλντ,«Η γάτα του Σάιμον», εκδόσεις «Τόπος», σελ. 240, 11,90 ­
ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=255449

Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011

"ΤΑ ΚΤΗΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, Η ΚΤΗΝΩΔΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ"- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ


«Tα κτήνη είναι του Θεού, η κτηνωδία των ανθρώπων»

Ένα νέο φριχτό περιστατικό θανάτωσης σκύλου, στη Λέρο, αποδεικνύει πόσο επίκαιρη παραμένει η φράση του Βρετανού ιστορικού Steven Runciman ότι: «Tα κτήνη είναι του Θεού, η κτηνωδία των ανθρώπων».

Ο νεαρός σκύλος -"μόνιμη και μόνη συντροφιά" ατόμου με ειδικές ανάγκες, κάτοικου του νησιού- πετάχτηκε σε χωράφι, στην περιοχή Κόκκαλη του νησιού, αφού πρώτα υπέστη βασανιστικό θάνατο δια απαγχονισμού.
"Η πράξη αυτή συνιστά ποινικό αδίκημα και τιμωρείται από το νόμο. Αποτελεί πράξη ντροπής και αίσχους για το ανθρώπινο είδος. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι υπονομεύεται και απειλείται η αξιοπρέπεια όλων μας. Ας αντιληφθούμε ότι στιγματίζεται το νησί μας και ο πολιτισμός μας", αναφέρουν με κείμενό τους τα μέλη του Σωματείου "Φιλόζωοι της Λέρου", που καταγγέλλουν και καταδικάζουν "την απαράδεκτη, παράνομη, επονείδιστη και ειδεχθή πράξη της δολοφονίας".
Τα μέλη του Σωματείου τονίζουν ότι θα προβούν σε όλες τις νόμιμες ενέργειες προκειμένου να εντοπιστεί και να τιμωρηθεί ο δράστης. Καλούν αρμόδιους φορείς και αρχές να πάρουν θέση, να καταδικάσουν το έγκλημα και να ενεργήσουν σύμφωνα με τα καθήκοντά και τις ευθύνες τους.

ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=255154

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΟΥΝ? ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ


Τι θέλουν να μας πουν;

«Τι ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα έναν σκύλο; Είναι απλό: οι άλλοι σκύλοι. Επειδή όμως τα σκυλιά ζουν κοντά στον άνθρωπο εδώ και τριάντα χιλιάδες χρόνια, «μας έχουν μεγαλύτερη ανάγκη απ’ ό,τι τα έχουμε εμείς, και το ξέρουν»».

Το συμπέρασμα δεν είναι δικό μας. Ανήκει στην ανθρωπολόγο Eλίζαμπεθ Mάρσαλ Tόμας και αποτελεί τον απολογισμό τριάντα χρόνων ζωής κοντά σε σκύλους και λύκους.

Το βιβλίο «Η μυστική ζωή των σκύλων»... «μας βοηθάει να δούμε μ’ έναν εντελώς καινούργιο τρόπο τους σκύλους, μέσα από ένα τρυφερό αλλά και απαλλαγμένο από κάθε συναισθηματισμό χρονικό της ζωής δώδεκα σκύλων, βασισμένο σε εκατοντάδες χιλιάδες ώρες παρατήρησης».«(...) Κάποτε ένα από τα σκυλιά μου αντιλήφθηκε την πολύ κακή ψυχολογική μου διάθεση, από εκατό μέτρα μακριά, και για συμπαράσταση άλλαξε τη συμπεριφορά του από εύθυμη σε μελαγχολική. Το σκυλί βρισκόταν μέσα σ’ έναν περιφραγμένοχώρο προς τον οποίο κατευθυνόμουν και με πήρε το μάτι του τη στιγμή που έστριβα τη γωνία. Ημουν πράγματι πολύ λυπημένη, αλλά κανείς από τους ανθρώπους γύρω μου δεν το είχε αντιληφθεί. Ο σκύλος όμως κατάλαβε αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Με κοίταξε επίμονα από την απόσταση που βρισκόταν, σαν να ήθελε να βεβαιωθεί πως τα μάτια του δεν τον είχαν γελάσει και αμέσως μετά, σίγουρος ότι η πρώτη του εντύπωση ήταν σωστή, βυθίστηκε και αυτός στη θλίψη.

Εντυπωσιάστηκα τόσο από την οξυδέρκειά του, που ξαναβρήκα το κέφι μου και αυτός το δικό του!» περιγράφει στον πρόλογό της η Eλίζαμπεθ Mάρσαλ Tόμας. «(...) ο ανθρωπομορφισμός», λέει, «μπορεί να μας βοηθήσει να ερμηνεύσουμε την κίνηση της έκθεσης της κοιλιάς – κίνηση που συμβολίζει την απόλυτη υποταγή των κουταβιών στα μεγαλύτερα σκυλιά (...).

Για να κατανοήσουμε αυτή τη συμπεριφορά, ας ρίξουμε μια ματιά στην αντίστοιχη ανθρώπινη, στον τρόπο δηλαδή με τον οποίο αντιδρούν πολλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι – οι χριστιανοί, για παράδειγμα, απέναντι στο θεό». Διαβάστε το και «θα μάθετε πολύ περισσότερα για τη σκέψη και τις επιθυμίες των σκύλων απ’ όσα είχατε ποτέ υποψιαστεί!».

Ελίζαμπεθ Μάρσαλ Τόμας, «Η μυστική ζωή των σκύλων», εκδ. «Ωκεανίδα», σελ. 169, τιμή 8 ­.
ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=253642

Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

ΣΚΥΛΙΣΙΑ ΜΕΡΑ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ


Σκυλίσια μέρα

«Mια συνηθισμένη μέρα ένας συμπαθέστατος αδέσποτος σκύλος προσπαθεί να περάσει στην απέναντι πλευρά της εθνικής οδού, μπροστά από τα διερχόμενα οχήματα. Στην ουσία τρέχει ανάμεσά τους για να σώσει τη ζωή του. Και, φυσικά, δεν μπορεί να καταλάβει ότι γίνεται αιτία ώστε οι επιβάτες αυτών των οχημάτων να ενεργοποιήσουν μια σειρά σκέψεων γύρω από τη δική τους ζωή, αφού κι οι ίδιοι, σαν το σκύλο, στην ουσία τρέχουν για να τη σώσουν».

Ούτε μία ούτε δύο... Πέντε προσωπικές ιστορίες περιλαμβάνει το μυθιστόρημα της Κάρολιν Λαμάρς, η ιδέα του οποίου γεννήθηκε «στον αυτοκινητόδρομο Ε411». Αλλωστε, το βιβλίο είναι αφιερωμένο στο σκύλο που είδε η συγγραφέας εκεί, στις 20 Μαρτίου του 1995.

Πρωταγωνιστές του, έξι διαφορετικοί άνθρωποι... Ενας «ευαίσθητος» νταλικέρης, ένας ιερωμένος με «καταπιεσμένη σεξουαλικότητα», μια γυναίκα με «έντονο το συναίσθημα της εγκατάλειψης», ένα αποδιωγμένο «γκέι αγόρι», μια «εγωκεντρική μητέρα» και η «βουλιμική κόρη της», που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, ο καθένας μέσα από τις δικές του εμπειρίες.

«(...) Σκέφτηκα τότε ότι έπρεπε να μιλήσω για τα παιδιά μου –έστω κι αν δεν υπήρχαν–, για τη θλίψη τους όταν θα άκουγαν την ιστορία του σκύλου και για τη λαχτάρα μου να πω στον κόσμο ότι το να παραμελούμε τα ζώα είναι εξίσου βαρύ με το να υποστηρίζουμε το δουλοκτητικό σύστημα, μόνο που αντί για σκλάβους έχουμε σκυλιά και άλογα, αγελάδες και κοτόπουλα. Αλλωστε (...) έγινα χορτοφάγος από την εποχή που ξεκινούσα στη μία το πρωί για να πάω στην κεντρική αγορά του Ρενζίς και ν’ αγοράσω κρέας, μόνο κρέας» περιγράφει χαρακτηριστικά ο νταλικέρης στην ιστορία του.

»(...) Είναι σκοτεινά στο διάδρομο του θανάτου, όπως στο βουστάσιο όμως όλα τα μάτια λάμπουν, και των ζώων και των ανθρώπων, αντανακλώντας ένα και μοναδικό φως: το φως στο τέρμα του τούνελ, που φωτίζει τον τόπο της σφαγής. Δεν πήγα ποτέ μέχρι εκεί. Εμαθα απλώς μέσα στο τούνελ ότι τα ζώα ξέρουν πως είναι το τέλος, διαγράφεται τόσο καθαρά στα μάτια τους (...)».

Κάρολιν Λαμάρς, «Η ημέρα του σκύλου», εκδόσεις Περίπλους, 162 σελ., 7,74 ­


Αργυρώ Κ. Μώρου


http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=251763

ΕΝΑΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ


Ενας θησαυρός ανάγνωσης

«Μερικές φορές, μ’ αυτά που μας συμβαίνουν, δεν ξέρουμε αν πρέπει να κλάψουμε ή να γελάσουμε. Η Στέλλα και ο Στέφανος, τα μοναδικά αδέλφια της χώρας με απίθανες μαγικές δυνάμεις, επιλέγουν να γελάσουν! Ακόμα και τώρα που φτάνουν στην κατασκήνωση του Χρυσού Βουνού και καταλαβαίνουν πως κάτι πάει στραβά. Ιπτάμενοι πειρατές, διαστημικές νεράιδες, μαγικά ηφαίστεια, μυστηριώδη γράμματα, κρουαζιέρες στην Αφρική, πριγκίπισσες και δράκοι, ένα βουνό που κινδυνεύει, μαγεμένες αρκούδες, ανεξήγητες πυρκαγιές, ένας τρομακτικός αόρατος τοξότης που τους κυνηγάει... Η κατασκήνωση είναι πραγματικά παράξενη! Και κρύβει έναν μεγάλο θησαυρό...».

Μα τι συμβαίνει πια σ’ αυτό το «Χρυσό Βουνό»; Θα βρουν όλα τα κρυμμένα στοιχεία; Τι θα γίνει με το παιχνίδι του χαμένου θησαυρού; Θα καταφέρουν οι «Στε» να σώσουν το Χρυσό Βουνό και όλες τις αρκούδες που κινδυνεύουν;

« (...) Η αρκούδα τούς πλησίασε κι άλλο και κούνησε το πόδι της απότομα. Αρχισε να ουρλιάζει και να χτυπάει το στήθος της. (Περίεργη συμπεριφορά για αρκούδα, θα σκεφτόταν κάποιος βιολόγος.) Τώρα απείχε μόλις μισό μέτρο από τα παιδιά, τα οποία δεν μπορούσαν να κουνηθούν καθόλου. Τους κούνησε λοιπόν η αρκούδα. Ή, για να το πούμε καλύτερα, τούς έσπρωξε, πετώντας τους μακριά. Με το μπροστινό της πόδι χτυπούσε μια το στήθος της, στο μέρος της καρδιάς, και μια την οροφή της σπηλιάς. Λίγο ακόμα και θα την γκρέμιζε. Τα δυο παιδιά κουλουριάστηκαν σε μια γωνιά και περίμεναν να τελειώσει η αρκούδα την περίεργη τελετουργία της. "Τι κάνει;" ρώτησε ο Στέ- φανος, που φοβόταν. Η Στέλλα τού έσφιξε το χέρι και, για να τον κάνει να ξεχαστεί, άρχισε να του λέει πληροφορίες που είχε διαβάσει στο Ιντερνετ για τις αρκούδες – όχι τις μαγεμένες αλλά τις κανονικές, αυτές που φεύγουν αμέσως μόλις δουν ανθρώπους».

Το βιβλίο του Αρη Δημοδίκη –με τη συνεργασία του Αρκτουρου– είναι μια φανταστική ιστορία «για μικρά και μεγάλα παιδιά, η οποία μας μαθαίνει πως οι πιο πολύτιμοι θησαυροί είναι αυτοί που κρύβονται ήδη μέσα μας».

Αρης Δημοκίδης, «Το χρυσό βουνό» εκδόσεις Μεταίχμιο, 200 σελ., 9,71 ­
Αργυρώ Κ. Μώρου

http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=251767

Τρίτη 1 Φεβρουαρίου 2011

ΑΙΣΩΠΟΣ, ΛΑΦΟΝΤΕΝ ΚΑΙ ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ



Αίσωπος, Λαφοντέν και Γούντι Αλεν

«Αν τα ζώα πιο πολύ μας μοιάζαν, αν οι βάτραχοι παναγίες κατεβάζαν, αν οι σκύλοι είχαν συζύγους και οι σκίουροι δεσμό, ενώ τα πρόβατα έκαναν διαλογισμό... Τότε στο δάσος, στο στάβλο, στον αγρό, μπορεί να έβρισκες το ζωολόγιο αυτό. Να το διαβάζουν πελαργοί, αρουραίοι και γατάκια. Να το ξεφυλλίζουν αγελάδες με λερωμένα από το γάλα τους βυζάκια. “Το βρήκα το βιβλίο ιδιαιτέρως κωμικό”, θα άκουγαν να λέει τον ποντικό. Άλλοι, ωστόσο, μπορεί να ήταν πιο αγροίκοι. “Βλακεία...” ίσως έλεγαν οι λύκοι. Και όσο για τους κριτικούς, χα, θα έγραφαν αυτό που και οι κότες λέν’, “Πιστέψτε με, δεν είν’ και Λαφοντέν!”».

«Σκίουρος ζητεί βερβερίτσα» ονομάζεται το νέο βιβλίο του Ντέιβιντ Σεντάρις, το οποίο αποτελείται από 16 ιστορίες καθημερινής τρέλας. Με τη διαφορά ότι σ’ αυτές οι πρωταγωνιστές δεν είναι άνθρωποι, αλλά ζώα. «Αίσωπος, Λαφοντέν, Γούντι Αλεν. Ισως λίγο απ’ όλους τους, αλλά κυρίως καθαρόαιμος Σεντάρις, με τη χαρακτηριστική, λοξή και καυστική ματιά του. Σ’ αυτές τις ιστορίες δεν υπάρχει καλός και κακός, κανένα “καθωσπρέπει” ηθικό δίδαγμα».

Ο συγγραφέας, που γεννήθηκε από έλληνα πατέρα και αμερικανίδα μητέρα πριν από 54 χρόνια στη Νέα Υόρκη, περιγράφει με καυστικό τρόπο και βρόμικα λογάκια, σαν αυτά που χρησιμοποιούμε καθημερινά, τις απολαυστικές - αστείες ιστορίες του.

Προσοχή, λοιπόν, μην την πατήσετε! Μπορεί ο Σεντάρις να βαφτίζει το βιβλίο του «ένα σεμνό ζωολόγιο» και η εικονογράφησή του να είναι δημιούργημα του Ιαν Φάλκονερ (του εικονογράφου της πολύ επιτυχημένης σειράς παιδικών βιβλίων «Ολίβια») – οι ιστορίες του, όμως, δεν είναι για παιδιά. Μονάχα για «παιδιά που τα τσούζουν», όπως λέει κι ο ίδιος.

Με ήρωες... μια γάτα κι έναν μπαμπουίνο, κάποιες αποδημητικές τσίχλες, έναν βάτραχο, μια χελώνα και έναν πάπιο, μια ορφανή αρκούδα, ένα ποντίκι κι ένα φίδι, τους πελαργούς γονείς, το πιστό σέτερ, το κοράκι και το πρόβατο, τον άρρωστο και τον υγιή αρουραίο, την αγελάδα και τον γάλο, και πολλούς άλλους, μάλλον έχει δίκιο. Απολαύστε το! David Sedaris, «Σκίουρος καλεί βερβερίτσα», εκδόσεις Μελάνι, σελ. 172, τιμή 13 ευρώ
ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=247283