Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΒΗ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

H ιστορία του Kέβη

«(...)―Μην κλαις άλλο, σε παρακαλώ, της χάιδεψε τα μαλλιά. Ο Κέβης δε θα ήταν για πάντα μαζί μας, το ήξερες, σου το είχα εξηγήσει από καιρό. Τα σκυλιά δε ζουν πολλά χρόνια... ―Oμως εγώ τον θέλω! είπε η Νεφέλη με αναφιλητό. ―Κι εγώ τον θέλω, αλλά δεν θα τον έχω πια, της αποκρίθηκε (...)».

«(...) Λοιπόν ο Κέβης ήταν ένα σέτερ μεγάλο, καφετί, με ολόγλυκα μάτια. Oλους μας αγαπούσε και πιο πολύ εμάς τα παιδιά. Οταν ήμασταν πιο μικρά και πηγαίναμε στο σπίτι της θείας Κλειώς, κουνούσε πρώτα χαρούμενος την ουρά του κι ύστερα λύγιζε τα πόδια τα μπροστινά και το κεφάλι του ακουμπούσε στο πάτωμα. (...) Πήγαινα συχνά στη θεία Κλειώ κι έπαιζα με τον Κέβη ώρες ατελείωτες. Οταν ήταν καλός ο καιρός, τον πηγαίναμε και βόλτα με τον Απέλλη στο λόφο του Στρέφη. (...) Πώς μου άρεσαν εκείνες οι βόλτες!»

«Ποιoς θα γράψει για το σκύλο μας; Ποιος θα γράψει για τον Κέβη, τον πανέμορφο, πιστό και πανέξυπνο σκύλο που συντρόφευε για χρόνια τα παιδιά;» Τον Απέλλη (τον μεγάλο αδελφό της Νεφέλης), τη Νεφέλη, την ξαδέλφη τους Ολγα και τον αδελφό της τον Φραγκίσκο, που είναι απαρηγόρητοι.

«Ο Απέλλης περισσότερο, κι ας μην το δείχνει. Δεν γινόταν αλλιώς, λέει, σαν μεγαλύτερος που είναι, γιατί ο Κέβης “είχε φτάσει 15 χρονών και για σκύλος ήταν πολύ γέρος”... Η Ολγα θέλει να βρει έναν τρόπο να παρηγορήσει τον Απέλλη. Γιατί τον αγαπάει και θέλει να την αγαπάει κι εκείνος. Πώς να τα καταφέρει, όμως; Να ψάξει μήπως ανακαλύψει κανέναν απόγονο του Κέβη και να τουν τον χαρίσει; 'Η μήπως να παρακαλέσει ένα συγγραφέα να “ζωντανέψει” τον αγαπημένο τους σκύλο στις σελίδες ενός βιβλίου; Και ποιον από όλους τους συγγραφείς, αφού η φίλη της η Aντζη, η βιβλιοφάγος, της προτείνει ονομαστικά περισσότερους από 160;»

«Η Oλγα μπερδεύεται. Κι ώσπου ν’ αποφασίσει τελικά τι θα κάνει για να κερδίσει την αγάπη του Απέλλη, πολλά απρόοπτα, απίθανα και κωμικοτραγικά θα συμβούν!». Θέλετε να τα μάθετε; Διαβάστε το βιβλίο της Λότης Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου. Το βιβλίο απευθύνεται σε μικρά (9+) και μεγάλα παιδιά.



Λότη Πέτροβιτς-Aνδρουτσοπούλου,

«Ποιος θα γράψει για το σκύλο μας;»,

εκδόσεις Πατάκη,

σελ. 143, τιμή 8,15 ­ ευρώ

ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=288263

ΟΤΑΝ Η ΓΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΑ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

Oταν η γάτα είναι μούσα

«Η Κάλη ξεκινάει κακόκεφη τη μέρα της, γιατί έχει χάσει τη μία της γάτα, την Πολύμνια. Μα πού μπορεί να έχει πάει; Τι σχέση μπορεί να έχει με την εξαφάνισή της ο διάσημος ηθοποιός Χάρης Μελίδης; Η παρέα με τα όλα της απορεί, αναρωτιέται. Μα μπορεί μια γάτα να γίνει φίρμα;»

Ποιοι είναι όλοι αυτοί; Η Κάλη είναι «σαν καλή νεράιδα. Ευαίσθητη, ευφάνταστη, ιδιόρρυθμη, τρυφερή με τα ζώα και τη φύση (...)». Η Αθηνά είναι «το αγοροκόριτσο», «συμμαθήτρια της Κάλης» και ο Σπύρος, ο μεγαλύτερος αδελφός της. Στην παρέα είναι οι: Θανάσης, Θεμιστοκλής, Ευριπίδης, Ηλίας, Χρίστος Αλεξίου (μπαμπάς της Κάλης), Θεοδώρα και Αγλαΐα (θείες της Κάλης), η Σούλα «φανατική θαυμάστρια του Χάρη Μελίδη», ο Μπένι και η Πολύμνια, μία από τις 9 γάτες της Κάλης.

Ας σταθούμε, όμως, στους τελευταίους· ο Μπένι είναι: «Ο επαγγελματίας. Ο αριστοκράτης Δαλματίας είναι σοβαρός, υπομονετικός και πειθαρχημένος. Μολονότι σκύλος, έχει περισσότερους συνεργάτες παρά φίλους, επειδή ασκεί, και μάλιστα με επιτυχία, το ίδιο επάγγελμα με το αφεντικό του, το Χάρη Μελίδη, βγάζοντάς τον ασπροπρόσωπο». Η Πολύμνια είναι μια γάτα:«Κατάλευκη κι απρόβλεπτη. Την κοπανάει από το σπίτι για να αλητέψει λιγάκι και βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος των διαφημιστών. Από τη μία είναι ανίδεη κι από την άλλη αδιαφορεί για τους αυστηρούς κανόνες του γυρίσματος μιας διαφημιστικής ταινίας. Τα πάει όμως περίφημα και το απολαμβάνει, καθώς την οδηγεί το γατίσιο ένστικτό της και την ευνοεί η τύχη του πρωτάρη (...). Με άλλα λόγια, αποδεικνύεται “γάτα με πέταλα” από κάθε άποψη».

Αν υπάρχουν άλλοι; Ασφαλώς! Ο σκηνοθέτης, η διευθύντρια παραγωγής, ο Λάκης ο μακιγιέρ, η Τζίνα, η κοντούλα βοηθός σκηνοθέτη, και η εκπαιδεύτρια των γατιών, η οποία «(...) δουλεύει με βάση την αρχή ότι οι γάτες δεν πείθονται, δελεάζονται όμως και ξεγελιούνται για λίγο με συμφέρουσες προσφορές».

Θέλετε να σας πούμε κι άλλα; «Είναι παιδιά σαν και εμάς. Εχουν φίλους, γονείς, δασκάλους. (...) Ζουν στην πόλη, αλλά παλεύουν ενάντια στην απομόνωση. Χαίρονται και πικραίνονται, γνωρίζουν τον εαυτό τους και τους άλλους, και είναι μια αχτύπητη παρέα με τα όλα της».



Λένα Mακρή,

«H Πολύμνια γίνεται φίρμα»,

εκδόσεις Kέδρος,

σελ. 77, τιμή 6 ­ ευρώ

ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=285799

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΓΑΤΕΣ- ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

Iστορίες με γάτες

«Το γατούλι, μέσα από την τρύπα του μαντρότοιχου όπου είχε ζαρώσει, είδε το κορίτσι με τα καταπράσινα μάτια. (...) – Τι όμορφο γατάκι! είπε και το πήρε στην αγκαλιά του. Το γατούλι δεν πρόβαλε καμιά αντίσταση. Αφέθηκε ευχαριστημένο στα χέρια του κοριτσιού. Αρχισε μάλιστα να κάνει και «γουρ... γουρ...». «Κοίτα που θυμάμαι να κάνω γουρ γουρ...» απόρησε. Από τη μέρα που είχε χάσει τη μάνα του κι όλοι οι άνθρωποι της γειτονιάς το είχαν του κλότσου και του μπάτσου, είχε ξεχάσει να γουργουρίζει. Καθόταν όλη μέρα άφωνο και πεινασμένο στην τρύπα του και μόνο το βράδυ έτρεχε αθόρυβα μέχρι τον κοντινό σκουπιδοντενεκέ, μήπως και βρει κάτι να φάει».

Και κάπως έτσι άρχισαν όλα. Πρωταγωνίστριες του βιβλίου της Ηρώς Παπαμόσχου, η Κοκόνα, «που από γατί αδέσποτο και πεινασμένο μεταμορφώνεται σε γάτα με απίθανα προσόντα», και η Κορίνα, το κορίτσι που εμπιστεύτηκε το γατάκι για να του προσφέρει τη μοναδική τετράποδη φιλία του.

«Μέσα σε μια ατμόσφαιρα τρυφερότητας η Κοκόνα μεγαλώνει, καλλιεργεί το μυαλό και την εξυπνάδα της, αγαπάει κι αγαπιέται, κρίνει και κρίνεται, ενώ συγχρόνως μπλέκεται σε μια τρελή περιπέτεια με λογιών λογιών σοβαρά και κωμικά απρόοπτα».

Σαν αυτό που συνέβη όταν η Κοκόνα άκουσε τον μπαμπά να φωνάζει συγχυσμένος «Ζώον...» την Κορίνα και κατάλαβε «τη σημασία που έδινε σ’ αυτή τη λέξη». Ως άλλο θηρίο «(...) Σκαρφάλωσε μπαρουτιασμένη στα γόνατά του και του τα 'ψαλε για τα καλά. –Κι εγώ ζωάκι είμαι! φώναξε, μα σίγουρα δεν είμαι βλάκας. Γιατί μου φαίνεται πως κάτι τέτοιο έχεις στο νου, όταν φωνάζεις την Κορίνα "ζώον". Ντροπή!»

Η πανέξυπνη τετράποδη έκανε τον μπαμπά να μην ξαναφωνάξει την κόρη του «ζωάκι». «Μια μέρα όμως που είχε κάνει μια από τις πολλές εξυπνάδες της, ο μπαμπάς στάθηκε μπροστά της, την κοίταξε στα μάτια και της είπε με μεγάλη σοβαρότητα: –Ανθρωπάκι μου εσύ... Κι η Κοκόνα δεν ήξερε αν έπρεπε να χαρεί ή να θυμώσει».

Το Πέρασμα της γάτας» (τιμήθηκε με βραβείο από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου) είναι «μια ιστορία τρυφερή, γραμμένη με κέφι και χιούμορ, που διαβάζεται ευχάριστα από μικρούς και μεγάλους». Θα σας συγκινήσει.



Hρώ Παπαμόσχου,

«Tο πέρασμα της γάτας»,

εκδόσεις Πατάκη,

σελ. 128, τιμή 6 ευρώ ­

ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ


http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=281824