Οι επικινδυνοι ειναι οι ανθρωποι - ΤΗΣ ΑΡΓΥΡΩΣ Κ. ΜΩΡΟΥ

Οι επικινδυνοι ειναι οι ανθρωποι Υπαρχουν καποια πραγματα που δεν απαιτουν προλογους, γιατι μιλουν απο μονα τους. Αυτη η επιστολη ειναι χαρακτηριστικη. Της αξιζει να δημοσιοποιηθει οπως ειναι, αφενος γιατι αποδεικνυει στους υπευυνους του Υπουργειου Αγροτικης Αναπτυξης, οτι δεν ειναι τα ζωα "επικινδυνα", αλλα οι ανθρωποι, και αφετερου γιατι "δειχνει" τι ειναι αυτο που πρεπει να αλλαξει σε ενα νομοσχεδιο που θελουν να το βαφτιζουν νομο για την "προστασια ζωων". Καλή χρονιά συνάνθρωποι Σκιαθίτες, Όχι όμως για μας! Γιατί δεύτερη μέρα του νέου έτους στις 16:10 το δάχτυλο του δολοφόνου πάτησε την σκανδάλη του όπλου του, στέλνοντας μια τόσο δα μικρή θανατηφόρα σφαίρα κατευθείαν στην κάρδια του ζώου και μετά διαπέρασε και τις καρδιές της συμβίας μου και τη δικιά μου. Ο δε καημένος King REX, ένας πανέξυπνος και πανέμορφος γερμανικός ποιμενικός 18 μηνών, πέρασε από τον Παράδεισο των Αέρηδων στον Παράδεισο του ουρανού. Επειδή το άψυχο κορμί του έμεινε πάνω στον πάγκο του γιατρού που του έκανε την νεκροψία και δεν ήμουν σε θέση ούτε σωματικά ούτε ψυχικά να τον θάψω, σαν επικήδειο χρωστάω να γράψω μερικά λόγια γι' αυτόν. Πώς να ξεχάσω τη μοναδική εμπειρία να πρέπει να μεταφέρω το νεκρό του κορμί βάρους 42 κιλών με το δελφίνι στο Βόλο, γιατί αλλιώς υπήρχε πλοίο το απόγευμα και θα πέρναγε το αυτόφωρο και με ταξί γρήγορα στον κτηνίατρο, κάνοντας την προσευχή μου να μην μυρίσει ή να μην βγουν τίποτα υγρά ή αίματα (υπ’ όψιν δεν είχε πουθενά αίματα!). Κι όταν βρήκε τη σφαίρα γέμισε αίματα το ιατρείο κι εγώ κόντεψα να λιποθυμήσω. Και μετά, όταν ρώτησα που μπορώ να τον θάψω, η απάντηση ήταν ότι ο Δήμος Βόλου δεν έχει ούτε νεκροταφείο ζώων ούτε αρμόδια υπηρεσία. Επιπλέον είχα να διαλέξω ή να κυνηγήσω τον δολοφόνο πηγαίνοντας γρήγορα τα χαρτιά στην αστυνομία στην Σκιάθο είτε να μείνω και να τον κηδέψω. Κι έτσι άφησα τα κλάματα γι' αργότερα κι έτρεξα να προλάβω το δελφίνι. Αλλά τζάμπα έτρεξα! Ναι, καλά κι εσείς το ξέρατε, μόνο εγώ είμαι βλάκας! Πρόλαβα μεν τζάμπα δε! Πώς να ξεχάσω αυτή την υγρή, τρυφερή, απαιτητική μουσούδα που την χρησιμοποιούσε σαν μοχλό για να ανοίξει τον αγκώνα μου και να βάλει το κεφάλι του στα πόδια μου για να τον χαϊδέψω; Πώς να ξεχάσω τις τρελές χαρές που έκανε με το λάστιχο του νερού, όταν ποτίζαμε τα λουλούδια ή όταν τράβαγε το σχοινί! Και που να δείτε να τραβάει το σχοινί από την μια ο Ρεξ και από την άλλη ο Ρούλης ο Γατούλης (ε.. καλά και σεις!! μην ρωτάτε ποιος νίκησε…)! Και όταν του λέγαμε Ρεξ «Πήγαινε φέρε τον Ρούλη!», πήγαινε, τον έπιανε από τον σβέρκο και τον έφερνε και όταν βαριόταν αυτός, τότε λέγαμε», Ρούλη φέρε τον Ρέξ» και αυτός βέβαια δεν τον έφερνε! Ή όταν παίζαμε με την συμβία μου στέλνοντας με τον Ρεξ ο ένας στον άλλο διάφορα αντικείμενα! Κι ακόμα όταν με συνόδευες ουρλιάζοντας τα κάλαντα .. ποτέ δεν μου είπες τι δεν σου άρεσε η φυσαρμόνικα ή η φωνή μου; Και στην δουλειά πρώτος! Ακουμπάγαμε το χώμα με ένα φτυάρι και αμέσως έπιανε δουλειά κι έσκαβε χωρίς τέλος και με μόνη ανταμοιβή ένα ΜΠΡΑΒΟ ΡΕΞ! Όμως νομίζετε ότι δεν σας αφορά ότι ο κακός ο άνθρωπος γύρνα ελεύθερος ανάμεσά μας, τον βλέπουμε, έχει φίλους τους φίλους μας, πάει στην εκκλησία, κι εμείς το κρατάμε μυστικό. Όλοι ξέρουμε την τρέλα τού άλλου αλλά κανένας δεν το ομολόγει. Σαν καλοί χριστιανοί κάνετε τον σταυρό σας, υποκριτές, ασπαζόσαστε ο ένας τον άλλο, ενώ ξέρετε καλά τον άλλο τον κλέφτη, τον ψεύτη, τον δολοφόνο, κι αφήνετε τον ανήμπορο να καθαρίζει τα σκουπίδια σας, αγνοώντας ότι η συντήρηση αυτής της βρώμας θα πνίξει τα παιδιά σας κι εσάς τους ίδιους και τελικά δεν αρκεί η συμπάθεια και το ευχολόγιο ότι όπως πάντα το καλό τελικά θα υπερισχύσει! Αλλα ας θυμηθουμε τον παπα Γερασιμο... Απεταξω τω Σατανα? ΑΠΕΤΑΞΑΜΗΝ (η αλλιως τον ΨΥΧΙΑΤΡΟ). Χρηστος Παπαταξιαρχης ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ Η ΦΑΡΜΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΨΙΛΟΝ 26.01.14 ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ