Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ


Της φύσης το κάλεσμα

«(...)Το ζευγάρι των λύκων βρίσκει καταφύγιο σε μια σπηλιά. Οσο ο Λειψομάτης φυλάει σκοπιά, η λύκαινα γεννάει τα λυκό- πουλά της. Αψηφώντας τον θανάσιμο εχθρό του, το λύγκα, ο μονόφθαλμος λύκος φεύγει για κυνήγι και φέρνει τροφή στη μικρή οικογένεια. Δυστυχώς, η περίοδος πείνας πέφτει στην περιοχή. Μονάχα ένα λυκόπουλο επιβιώνει, το πιο εύρωστο, το πιο γκρίζο, ο μοναδικός αληθινός λύκος ολόκληρης της γέννας(...)». Ο Ασπροδόντης..!

Το μικρό θαρραλέο λυκόπουλο -το οποίο δεν ανήκε ξεκάθαρα ούτε στο γένος των λύκων ούτε σ'εκείνο των σκύλων- έπρεπε να συγκρουστεί από κουτάβι με τον «απόλυτο νόμο της Αγριας Φύσης: φάτε ή αφήστε να σας φάνε[...]" και τους σκληρούς νόμους των "(...) ανθρώπων, στην παγωμένη γη του Μεγάλου Βορρά, στα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα, τον καιρό που Ινδιάνοι και χρυσοθήρες χάραζαν την πορεία του σημερινού πολιτισμού».

Ο Ασπροδόντης, ο πρωταγωνιστής μιας από τις πιο θαυμαστές ιστορίες ζώων που έχουν γραφτεί ποτέ, διά χειρός του Τζάκ Λόντον, «που έζησε εκείνη την εποχή στην Αλάσκα ως χρυσοθήρας, προσπαθεί να καθορίσει την ύπαρξή του περνώντας μέσα από την εμπειρία, το αβυσσαλέο μίσος και, τελικά, την αγάπη...».



Οι άνθρωποι «(...) Μπήκαν στη ζωή του από δικό του λάθος. Αν είχε δείξει περισσότερη περίσκεψη, ίσως να μην τους είχε γνωρίσει ποτέ. (...) Η παράξενη εμφάνισή τους τον εντυπωσίασε με την πρώτη, αλλά αυτό που τον έκανε να τα χάσει ήταν κυρίως η συμπεριφορά τους(...) Ενα χέρι απλώθηκε ένα χέρι πλησιάσε τη ράχη του. Ενιωσε ένα ρίγος. (...) Ενστικτωδώς τεντώθηκε, με τις τρίχες σηκωμένες και τα χείλη τραβηγμένα ν'αποκαλύπτουν τα μικρά του δόντια. Το χέρι σταμάτησε, χωρίς ωστόσο να τραβηχτεί, κι ο άνθρωπος είπε γελώντας: Wabam wabisca ip pit tak! (γιά δείτε κάτι τρομερά άσπρα δόντια!). Οι υπόλοιποι Ινδιάνοι έσκασαν στα γέλια, παρακινώντας τον σύντροφό τους να πιάσει το ζωάκι από το δέρμα του λαιμού. Το χέρι βάλθηκε ξανά να κατεβαίνει, πολύ πιο αργά. Το λυκόπουλο δεν ήξερε πια τι να κάνει. Να πολεμήσει; Να ουρλιάξει από φόβο; Ανίκανο να διαλέξει, άρχισε να κλαψουρίζει κι ύστερα έχωσε αποφασιστικά τα δόντια του στο χέρι που άγγιζε το τρίχωμά του (...)».

Τζακ Λοντον, «Ο Ασπροδόντης»,

εκδόσεις Πατάκη, σελ. 232, τιμή 8,36 ευρώ ­


ΑΡΓΥΡΩ Κ. ΜΩΡΟΥ

http://www.enet.gr/?i=animals-farm.el.home&id=309323

Δεν υπάρχουν σχόλια: